Raptem parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy decyzji Dowódcy AK generała Komorowskiego Tadeusza, miała swój początek pierwszego sierpnia 1944 roku. Przez kolejne 63 dni powstańcy brali udział w walce, której celem była niezależna Polska, wolna od zbrojnych wystąpień Niemiec oraz sowieckiej władczości. Wedle ustaleń, około 16 tysięcy osób straciło życie podczas walki o stolicę, z kolei rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, w tym przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Poza tym, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary mordów organizowanych poprzez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Bez wątpienia największe spotęgowanie zbrodni na ludziach nastąpiło podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.

Jednakże, pomimo bezgranicznego poświęcenia oraz nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz "zwykłych" niewojskowych - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, z pewnością wskazane jest pielęgnować odwagę i pamięć ludzi zaangażowanych w walkach i po prostu oddać im szacunek, gdyż przecież toczyli walkę o godność i wolność człowieka. Warto więc nie tylko w ten jedyny dzień w ciągu roku, ale i nieco częściej zatrzymać się na moment w tej codzienności i przemyśleć to, jak dużo wyrzeczeń oraz poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Dziś łatwo jest nieobiektywnie oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w zupełnie innych realiach niż my. Warto też zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać większą ilość szczegółów, które są również istotne i potrafią odmienić nasze myślenie niemalże całkowicie. Pokażmy swoją empatię i respekt.